پیام یاسینی: هنرمند میتواند از تکنولوژی بهره ببرد، مهم خلاقیت ، معنا و تجسم آن است

روایت هنرمند برگزیده فراخوان دعای باران از آثارش



"بنظرم نجات یک جامعه در گرو نکوداشت دختران، زنان و مادران آن جامعه است." این را پیام یاسینی ، هنرمند و مدرس طراحی، نقاشی و تصویر سازی و یکی از برگزیده فراخوان دعای باران، میگوید. در ادامه خواننده گفتگوی خبرنگار گالری آنلاین به این هنرمند باشید.

پیام یاسینی، متولد۱۳۴۹تهران، لیسانس و فوق لیسانس نقاشی، دانشجوی دکترا فلسفه هنر، مدرس طراحی، نقاشی و تصویر سازی است.

این هنرمند تدریس در دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد، واحد تهران مرکزی را از سال۱۳۷۸تا کنون، دانشگاه رویان نوشهر۷۵تا۷۶ ،دانشگاه علمی کاربردی۷۹تا۸۳ ،مجتمع فنی تهران از۸۵تا کنون و نمایشگاه های گروهی و انفرادی متعددی را به شرح زیر در کارنامه خود دارد.

یاسینی در رابطه با موضوعات آثار خود توضیح داد:

بطور کلی موضوعاتی که من به آنها می پردازم دغدغه های انسانی است که شامل روابط انسان ها با یکدیگر و محیط پیرامونشان و نیز تاثیراتی که بر هم و جهان میگذارند، میشود.

بنابر این، زنان و نقش آن ها در جامعه از موضوعاتی است که برای من اهمیت زیادی دارد و معتقدم که بعنوان یک هنرمند وظیفه دارم تا توجه مردم را به نقش اساسی که زنان در اجتماع دارند و مصائبی که بر آنها میرود جلب کنم.

ما همواره در طول تاریخ با مشکلات و معضلاتی روبرو بوده ایم که برای زنان وجود داشته و دارد. از زنده بگور کردن دختران و پنهان کردنشان در تاریکی تا نگاه جنسیتی و نابرابری های بیشمار دیگر؛ که بسته به نوع فرهنگ حاکم بر آن جامعه میتواند متفاوت باشد.

زن بعنوان مادر نقشی تعیین کننده در سلامت روانی و توسعه و پیشرفت جامعه دارد. اگر سلامت روح و روان زنان به خطر بیافتد، بدون شک سلامت روح و روان مردان و فرزندان و کل جامعه نیز به خطر خواهد افتاد و این چرخه تا زوال کامل جامعه ادامه خواهد داشت.

اما اینکه جرقه این ایده چه زمانی زده شد، باید بگم که از زمان کودکی. درست زمانی که پدران و مادران به کودک اشاره میکنند که پسر با دختر فرق دارد!

کما بیش همه ما در کودکی با این مساله مواجه شدیم که او دختر است و من پسر و یا برعکس. دختر نمیتواند فلان کار را بکند!

ریشه این نابرابری به پدران و مادران ما و فرهنگ حاکم بر میگردد.

البته من هیچوقت اهمیتی به این موضوع ندادم و بنظرم تفاوتی بین دختر و پسر وجود نداشت اما چرایی این مساله هر روز در ذهن من بزرگتر شد.و زمانی که وارد دانشگاه و بعد از آن مدرس دانشگاه شدم طبیعتا این شکاف جنسیتی بیمارگونه و پیامد های آن بیشتر خودش را نشان داد.

بنظرم نجات یک جامعه در گرو نکوداشت دختران، زنان و مادران آن جامعه است.

این استاد دانشگاه در رابطه با دوره های کاری دیگری که تجربه کرده است، افزود:

بله، در دوره دانشجویی کارهای فرمالیستی هم انجام میدادم و به جز آن طبیعت بی جان هایی که باز به نوعی به انسان و روابط انسانی باز می گشت. همینطور مجموعه ای از عکس و عکس نقاشی که سال ۹۶ کار کرده ام گرچه محوریت موضوع طبیعت است اما درباره محیط زیست انسان و تخریب های زیست محیطی ما است. فکر میکنم هر آنچه ما بعنوان اثر خلق میکنیم به نوعی با انسان در ارتباط است گرچه ممکن است محوریت موضوع انسان نباشد.

یاسینی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا تمام مجموعه های ایشان منحصر به موضوع زنان است؟ گفت:

معمولا آثار من در رابطه با انسان، عملکرد او، روابطش، امیدها و نیاز های اوست.

پس قسمتی از کار مربوط به زنان است. ما نمی توانیم درباره انسان کار کنیم و زنان را نادیده بگیریم.

به نظرم آثار نقاشی و عکاسی فیگوراتیو موجود را اگر مروری بکنیم، تعداد آثاری که محوریت آن زنان هستند بیشتر از آثاریست که به موضوع مردان می پردازند.

این هنرمند عقیده دارد برای خلق موضوعات انسانی حتما نباید از فیگور انسان استفاده کرد؛ و در این رابطه توضیح میدهد؟

هنرمند باطبیعت بی جان هم میتواند یک اتمسفر شور انگیز انسانی بیافریند. قبلا این کار را کرده ام و در برنامه ام هست که مجموعه جدیدی درباره انسان ولی بدون استفاده از فیگور انسانی کار کنم.

وی در خصوص تجربه آثار هنرجدید خود می گوید:

ویدئو آرت هایی درست کرده ام که قسمتهایی از آن ها را در اینستاگرامم دارم و بازتاب خوبی هم داشته است.

یاسینی راهکار خود در برخورد با گره های فرمی و فکری در طول کارهایش را چنین عنوان کرد:

خب فکر کنم همه هنرمندان در مسیر کاری به گره های فرمی و فکری برخورد میکنند و من هم طبیعتا داشته و خواهم داشت.

اما راهکاری که برای من مفید بوده و همیشه به دانشجویان هم ارائه میدهم اینست که مدتی به کار نگاه نکنم و آنرا کناری بگذرام. زمان موضوع را حل میکند و بعد از مدتی راه حلی برای آن پیدا خواهد شد که بسیار هم جذاب است.

برای همین هم همیشه تاکید دارم که اگر کار تمام نشده ای دارید، آنرا نگه دارید تا در زمان مناسب خودش به اتمام برسانید.

این هنرمند ضمن اشاره بر اینکه"هر چیزی میتواند برای هنرمند منبع الهام باشد و تاثیر گذار ، ممکن است گفتار یک کودک باشد یا رفتار غریزی یک حیوان و همچنین از چیز های پیش پا افتاده یا مهم گرفته تا آثار هنرمندان و نوشتار و گفتار بزرگان."در مورد عوامل تاثیرگذار بر خود گفت:

پس حتما تاثیر گرفته ام و همچنان هم تاثیر خواهم گرفت.

آثار اکسپرسیو بسیار مورد علاقه ام است و همیشه برایم جذابیت دارند و متاثر میشوم،

فیلسوف مورد علاقه ام هم آرتور دانتو، فیلسوف هنر معاصر است که چند سالیست فوت شده و معتقدم بخوبی هنر و اثر هنری را تشریح کرده است.

و مورد مهمی که باید اضافه کنم نقش تکنولوژی در خلق آثار هنریست. هنرمند در دنیای امروز میتواند از ابزار تکنولوژی بهره ببرد، این تفکر که مثلا آثار سنتی ارزش بیشتری نسبت به آثار دیجتال دارد به نظرم باید کنار گذاشته شود. مهم خلاقیت ، معنا و تجسم آن است، حال با هر ابزاری که به بیان هنری شما بیشتر کمک میکند. بسیاری از این آثار، بدیع، خلاقانه و تاثیر گذارند .

وی در پایان در مورد اثر منتخب خود در فراخوان دعای باران توضیح داد:

اثری که در فراخوان دعای باران داشتم، از مجموعه کارهایی است که در سال ۹۶ انجام گرفت. با تمرکز بر طبیعت، محیط زیست و تخریب آن توسط عوامل انسانی و غیر انسانی.

ما خواسته یا نا خواسته، دست به تخریب محیط زیست خودمان میزنیم. با قطع درختان و نابود کردن گیاهان اکوسیستم را از بین میبریم. سرزمینی خشک درست میکنیم و سپس دست به دعا برای باران میشویم، که این رفتار در قرن حاضر عجیب و غیر منطقی است.

در استیتمنت آثار این هنرمند آمده است:

زنان در جامعه، همواره در معرض مسائل و معضلات تاریخی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و مذهبی ای قرار دارند که منجر به نابرابری می گردد و این نابرابری میتواند تاثیرات نامطلوبی در آینده کل جامعه داشته باشد.

هر زخم بر وجود زن، زخمی است بر پیکره جامعه که عواقب آن تا نسل های بعد ادامه می یابد.

پیام یاسینی نمایشگاه های بسیاری را در کارنامه خود دارد، از جمله:

نمایشگاه دانشجویی در دانشگاه هنر تهران ۱۳۷۲.

نمایشگاه اساتید و دانشجویان دانشگاه آزاد در نمایشگاه بین المللی تهران۱۳۷۴.

اولین نمایشگاه طراحان معاصر نگارخانه برگ ۱۳۷۷.

نمایشگاه گروهی نگارخانه برگ ۱۳۷۸.

نمایشگاه اساتید و دانشجویان دانشگاه آزاد در فرهنگسرای بهمن ۱۳۸۱.

logo-samandehi