وقتی ون‌گوگ زنده می‌شود
فقط به گل‌های آفتابگردان نیاز بود!
باغ گیاه‌شناسی نیویورک در نمایشگاهی کم‌نظیر با عنوان «گل‌های ون‌گوگ»، ۱۸۰۰۰ گیاه از ۳۰۰ گونه مختلف را در کنار مجسمه‌های آفتابگردان و روایت‌هایی از نامه‌های این هنرمند به نمایش گذاشته است.
به گزارش گالری آنلاین، آفتابگردان‌هایی با کشت ویژه و مجسمه‌های غول‌پیکر در کنار یکدیگر، قلب این پروژه را شکل می‌دهند و به تماشاگران تجربه‌ای چندحسی از طبیعت و هنر ارائه می‌کنند. این نمایشگاه، با تلفیق هنر، تاریخ و باغبانی، یکی از متفاوت‌ترین ادای احترام‌ها به دنیای ون‌گوگ در فضایی زنده و طبیعی به شمار می‌رود.
از آن‌جا که آفتابگردان‌ها به طور طبیعی از اواخر ژوئن و در طول تابستان شکوفا می‌شوند و این نمایشگاه قرار بود از ماه مه آغاز شود، تیم باغ مجبور شد سراغ تحقیق درباره گونه‌هایی برود که در دمای خنک اواخر آوریل نیز قابل کشت و شکوفایی باشند.
سرانجام، گونه‌ی ProCut که برای صنعت گل‌بریده پرورش یافته، انتخاب شد؛ آفتابگردانی با قابلیت جوانه‌زنی سریع و گل‌دهی در تمام طول سال.
برایان سالیوان، معاون گلخانه‌ها و فضای سبز باغ، گفت: «این آفتابگردان‌ها به‌خوبی در بهار و در فضای باز برانکس رشد کردند.»
نمایشگاه "گل‌های ون‌گوگ" از شنبه برای عموم آغاز شده و تا اکتبر ادامه خواهد داشت. نگاهی پشت صحنه به این پروژه، میزان برنامه‌ریزی و هماهنگی پیچیده‌اش را روشن می‌کند.
از ۱۸۰۰۰ گیاه این پروژه، بیش از ۳۰۰ گونه و واریته مختلف وجود دارد؛ ۹۵٪ آن‌ها از بذر یا نشا تولید شده‌اند. فرآیند کشت از تابستان گذشته در گلخانه‌های Nolen — که برای عموم بسته است — آغاز شده.
تیم باغ باید زمان جوانه‌زنی و رشد هر بذر را طوری محاسبه می‌کرد که تا موعد انتقال به گلخانه یا محوطه چمن به اندازه کافی بزرگ شده و در طول نمایشگاه دوام بیاورد. آن‌ها همچنین باید برای تعویض گیاهان در فصول مختلف و جایگزینی نمونه‌های آسیب‌دیده برنامه‌ریزی می‌کردند.
در بهار، گیاهانی مثل دلفینیوم و میخک در گلخانه به نمایش در می‌آید و در تابستان، جای خود را به بگونیا و زینیا می‌دهد و در پاییز نیز داوودی و ستاره‌مریم جایگزین خواهند شد.
سالیوان می‌گوید: «احتمالاً فقط علاقه‌مندان جدی گیاهان متوجه این تغییرات می‌شوند چون رنگ‌بندی کلی ثابت خواهد بود.»
البته، آفتابگردان‌ها عاشق نور مستقیم آفتاب‌اند. (در زبان فرانسه به آن‌ها tournesol می‌گویند، یعنی «چرخنده به سمت خورشید».)
تمامی آفتابگردان‌های این نمایشگاه در گلخانه از بذر پرورش داده و به چمن‌زار منتقل می‌شوند.
در مجموع ۳۲ گونه مختلف آفتابگردان در این پروژه کاشته شده — از نوع کلاسیک زردرنگ Provence Summer با ۱.۲ متر ارتفاع، گرفته تا گونه‌ی عظیم‌الجثه‌ی Mammoth که تا ۳ متر قد و گل‌هایی ۳۰ سانتی‌متری دارد. نوع Maximilian، گونه‌ای بومی از دشت‌های آمریکا هم در اواخر تابستان شکوفا می‌شود.
یکی از گونه‌های محبوب تیم باغ، Vincent’s Choice است که گلبرگ‌های زردرنگش دایره‌ای تیره در مرکز دارد.
علاوه‌بر آفتابگردان‌های واقعی، در فضای سبز، نصب هنری سیریل لنسلن نیز قرار گرفته که مجسمه‌هایی از ۱.۵ تا ۴.۵ متر ارتفاع را دربر می‌گیرد.
براساس گفته‌ی سالیوان، تیم باغ در نامه‌های ون‌گوگ جست‌وجو کرد و به ارجاعات متعدد او به گیاهان رسید — گیاهانی که از نظر ون‌گوگ «قابلیت تفسیر هنری» داشتند.
«سعی می‌کنیم این روایت‌ها را زنده کنیم و آن‌ها را از زبان گیاهان بیان کنیم.»
به گفته‌ی جوانا گراک، معاون نمایشگاه‌ها و برنامه‌ریزی باغ، علاقه‌ی آن‌ها به ون‌گوگ، مدت‌ها پیش آغاز شده بود؛
«از منظره‌های گندم‌زار و باغ‌های روستایی تا طبیعت بی‌جان گل‌های رنگارنگ، آثار او همواره الهام‌بخش ما بوده است.»
از نکات جالب نمایشگاه، بازسازی نقاشی رزهای ۱۸۹۰ ون‌گوگ است — اثری در مجموعه موزه متروپولیتن نیویورک.
زیر و کنار بازآفرینی فلزی این نقاشی، گل‌هایی نرم به رنگ صورتی کمرنگ و سبز روشن کاشته شده است؛ درست شبیه «بهمن‌گل‌های» صورتی که ون‌گوگ در آن تابستان چیده بود.
رنگ صورتی نقاشی اصلی امروز تقریباً از بین رفته و گل‌ها سفید شده‌اند، اما در این بازآفرینی، شکوفه‌های فلزی، ترکیبی چشمگیر از صورتی و سفید دارند و در میان گل‌های طبیعی زنده محصور شده‌اند.
