ساختار و فرم های منعطف در حروف و خط فارسی

مهم ترین ویژگی در آثار محیا طلوع کیان، نقاش ،کالیگرافر و مدرس دانشگاه، به نمایش گذاشتن قدرت بصری در حروف و خط ایرانی است، او باور دارد انواع خط فارسی خصوصا خط نستعلیق و شکسته نستعلیق به دلیل ساختار فرم، قابلیت و کشش زیادی در ایجاد نوآوری و خلق شکل های بدیع در حروف را دارد. او در زمان خلق اثر قوانین و قواعد نوشتاری را کنار گذاشته تا به نوعی بتواند به قالبی نو و شخصی تر برسد، در ترکیب بندی های پر و شلوغ و منتشر با دقت در جزییات سعی دارد علاوه بر نمایش اصالت هنر سنتی و نقاشی ایرانی، شلوغی ذهنی انسان معاصر را به نمایش بگذارد. وی با بکارگیری رنگ های متنوع خصوصا رنگهای غالب در نگارگری و هنرهای سنتی ایرانی در پالت خود سعی دارد مانند یک نقاشی آبستره به انتزاع برسد و با مخاطب ارتباط بصری را فراتر از خوانایی حروف و کاربرد خط برقرار کند، او همواره سعی دارد پیوندی میان هنر سنتی و غنی ایرانی با هنر معاصر را در فضایی نو و کاملا شخصی برقرار کند.

او با برخورد صورتگرایی که به خط دارد ،با نگاهی فرمالیستی خط را از بستر اصلی آن که خوانایی است دور می کند و بیرون می کشد و سعی دارد در فضایی انتزاعی هویتی بصری بدان ببخشد ، بیشتر از اینکه فضای کالیگرافی و خط در آثارش سنگینی کند حال و هوای نقاشی در کارهایش غالب و مشهود است ،کار هایش نقاشی هایی آبستره ای هستند که در آن حروف نقش المان بصری را دارد، داشتن نگاه شخصی و نو به حروف در کالیگرافی و حفظ تاثیر ناخودآگاه هنرهای سنتی ایرانی که ریشه درکهن ترین فرم های ایرانی دارد در فضای مدرن امروزی ، از خصوصیات کار اوست . و سعی دارد رنگ ها و ترکیب ها و ریتم های موجود در هنر ایرانی را در ترکیبی نو با شیوه و تکنیکی خاص و متفاوت را به نمایش بگذارد.